بسم الله الرّحمن الرّحیم

اگر نماز نزدیک‌ترین حالت به خداست و خود فلاح و رستگاری است،

ما چقدر خوشبختیم که روزی پنج نوبت نماز می‌خوانیم.
از اینکه امروز زنده‌ام

و می‌توانم با اقامه نماز برای زندگی ابدی آماده‌تر شوم

احساس نشاط و آرامش می‌کنم
نماز سفره وسیعی برای پاک و مطهر کردن زندگی ابدی من است.
من به هر زحمتی که باشد، شرایط کامل نماز اهل معرفت را برای خود فراهم می‌کنم.
من برای اقامه نماز تا پایان عمرم حسابی خاص باز می‌کنم.
وقتی از من خواسته شده که نماز با حضور بخوانم،

یعنی این قابلیت در من وجود دارد.
یکی از شوق هایم این است که در زندگی ابدی،

در کنار نمازگزاران عالم و بالأخص قافله‌سالار آن‌ها

رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله هستم.
اللهُمَ ارزُقنی حَلاوَةَ ذِکرِکَ

خدایا شیرینی ذکرت و تک‌تک اجزای نماز را به من بچشان.
هر بار که تلاش می‌کنم ذهنم را برگردانم

خدای مهربانم به من توجه خاص می‌کند.
هر نماز یک فرصت طلایی است که هرگز تکرار نمی‌شود.

به خیال خود هرگز اجازه نمی‌دهم این فرصت را از من بگیرد.
هر لحظه قلبم از معشوق حقیقی در نماز غافل شد،

دوباره او را به سمت قبله حقیقی برمی‌گردانم،

هر چند بارها تکرار شود.
فرصت نماز فرصت اتصال به حق و عین قرب است

و این اتصال لذتی وصف‌ناپذیر دارد.
به فرمایش امام جواد علیه‌السلام،

رسیدن به خدا از طریق قلب و تمرین عشق او ساده‌تر از تلاش‌های دیگر است.

اگر در نماز عشق با حق را عمیق کنم، چه ساده به وصال او دست می یابم.
نگاه پرمحبت محبوب با هیچ نگاهی قابل‌مقایسه نیست.

دوست دارم تا ابد گرمای این نگاه را احساس کنم .
خداوند با عبارت صراط الذین انعمت علیهم

دعای اتصال به نبیین و شهدا و... را به من یاد داده است،

پس او به اتصال من مشتاق تر است.
فرصت با تو بودنم چون ابر

لحظه در لحظه می‌شود سپری

الْفُرْصَةُ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ (نهج‌البلاغه، ص 1086)
چون میزان ایمان انسان وابسته به میزان درک دو حس

نهایت کوچکی خود و نهایت بزرگی خداست،

با هر تلاش ممکنی این دو حس را در وجودم

عمیق‌تر ‌می کنم .

برگزاری دوره دانش پژوهشی قرآن محور بر اساس قواعد قدر

خداوند «خالق کل شی» قرآن را «تبیانا لکل شی» معرفی فرمود و بشارت داد که این کتاب، برای مسلمین هدایت و رحمت است.

خوشبختانه در قرون اخیر که دانش بشری با شتاب فزاینده رو به گستردگی است و در مراکز آموزشی و پژوهشی دانشمندان و دانش پژوهانی به اموری اشتغال دارند که جوامع مختلف از حاصل تلاش‌شان بهره مند می‌گردند، اگر روش‌هایی یافت شود که متناسب با فضای گسترده علمی رو به تزاید، بتواند قرآن را محور ارزیابی میزان درستی‌ها و نشان دادن کاستی‌ها قرار دهد؛ به حکم عقل، آموختن آن روش‌ها برای اهل‌ایمان فریضه خواهد شد. بالاخص اگر مدعا این باشد که با آن روش‌ها می‌توان افق‌های روشن و جدیدی به روی پژوهشگران عمیق اندیش باز نمود.